Styczeń i luty 2017 na zdjęciach | Londyn, kocia historia, zakupy i bitch face

Styczeń i luty to dla mnie zwykle nudne i leniwe miesiące. Spędzam je raczej spokojnie i czekam, aż rok rozkręci się na dobre. Tym razem trochę się działo, zwłaszcza w zeszłym tygodniu... Chodźcie na podsumowanie. :)

One night in London

O tym, że byłam w Londynie wiecie już z TEGO WPISU. Nie może jednak zabraknąć wzmianki o mojej małej wyprawie w zdjęciowym podsumowaniu. Londyn wydawał mi się przereklamowanym miastem, a jednak pozory często mylą - ma cudowny klimat i z chęcią wybiorę się tam jeszcze raz. No i ta brytyjska wiosna, którą mogłam poczuć, gdy u nas padał śnieg...

Wiosna ♡

W Londynie odwiedziłam między innymi dzielnicę Notting Hill i miejsca z filmu o tej samej nazwie, który był moim ulubionym, gdy byłam nastolatką. Fajnie jest spełniać marzenia z dzieciństwa, które wtedy były tak odległe - już kilka wykreśliłam z listy, ale jeszcze kilka pozostało do odhaczenia, m.in. Nowy Jork. :) Londyn wskoczył na moją listę moich ulubionych europejskich miast, zaraz obok Paryża i Barcelony.

Bitch face

Na instagramie wywiązała się ciekawa dyskusja na temat bitch face. Zdradziłam, że gdy się nie uśmiecham, sprawiam wrażenie wyniosłej zołzy i okazało się, że nie jestem z tym sama. Często na chodniku słyszę "uśmiechnij się", a od znajomych zdarzało mi się usłyszeć "ktoś ci umarł?". Długo nie wiedziałam, o co chodzi, ale w końcu w internecie przeczytałam o syndromie bitch face. Jeśli macie podobny problem, zwróćcie uwagę na swój naturalny wyraz twarzy - może warto się częściej uśmiechać? :)

Zdradzę Wam, że moją zmorą jest 'wrodzona' #bitchface. 😭😨 Ludzie często myślą, że jestem wredna, wyniosła albo... w żałobie (!), a to tylko mój naturalny wyraz twarzy, gdy nie okazuję żadnych emocji 😒😒 W głębi duszy jestem bardzo wrażliwa😽, a na co dzień bardzo miła dla innych i cierpię wewnętrznie, że robię takie mylne wrażenie 😉 Powiedzcie, że nie jestem z tym sama 🙉 #problemy #restingbitchface #blonde #haircare #sombre #hairstyle #wlosomaniaczka #blondhaircare #wlosy #blondwlosy #blondhair #blondehair #blondegirl

Post udostępniony przez Natalia | Poznań, PL | Blogger (@blondhaircare) 5 Lut, 2017 o 8:56 PST

Ostre cięcie

W styczniu odważyłam się na skrócenie włosów i o ile z długości jestem bardzo zadowolona, utwierdziłam się w przekonaniu, że nawet minimalne cieniowanie nie jest dla mnie. Włosy podcięte w kształcie U układają się dużo lepiej i dużo ładniej się prezentują. Czasami tęsknię za długimi włosami, ale z drugiej strony potrzebowałam zmian, więc niczego nie żałuję. Ostatnio w powietrzu wyczułam wiosnę i nabrałam ochoty na... powrót do rozjaśniania. Zobaczymy. :)

 Po lewej włosy przed cięciem (wilgotne), a po prawej po podcięciu.

Zaginięcie i odnalezienie kotka - historia z małym cudem

Wszyscy, którzy śledzą mnie na Instagramie wiedzą, że w zeszłym tygodniu przeżyłam mały horror związany z moją małą czworonożną przyjaciółką. Mój narzeczony wyjechał w poniedziałek na tygodniową delegację, więc ok. 20:00 postanowiłam wybrać się na zakupy spożywcze do Auchan. Ok. 22:00 wróciłam z siatami do domu i gdy zamykałam drzwi, moja niewychodząca kicia czmychnęła na dwór.

Włożyła głowę między drzwi a futrynę i miałam do wyboru albo przytrzasnąć ją drzwiami, albo puścić wolno. Wybrałam to drugie, bo nie wiedziałam, że zniknie na kilka dni... Wyszłam za nią, ale uciekła ode mnie i stopiła się z nocą. Po chwili po kałużach przejechał samochód, który narobił dużo hałasu i prawdopodobnie wystraszyła się go i uciekła jeszcze dalej (wczoraj usłyszała taki sam dźwięk przez uchylone okno i cała się napuszyła). Chwilę potem spadł deszcz, który dodatkowo pogorszył sytuację... 

Bałam się jak diabli, ale do 1:00 w nocy chodziłam z latarką i jej szukałam - bez skutku. Wstałam wcześnie rano, ale wciąż jej nie było. Ruszyłam więc na intensywne poszukiwania, które trwały aż do piątku. Obeszłam wszystkie domy w okolicy, rozwiesiłam plakaty, ale nikt jej nie widział. Następnego dnia wydrukowałam ulotki i zaczęłam roznosić je po skrzynkach. Zaspamowałam swoim plakatem niemal wszystkie kocie fanpage'e i strony z ogłoszeniami (olx, gumtree), a modlitwę do św. Antoniego zmówiłam chyba kilkadziesiąt razy (zawsze mi pomagał odnaleźć zgubę).

W czwartek weszłam do sklepiku, w którym powiesiłam plakat i pani ekspedientka poinformowała mnie, że pewna dziewczynka widziała podobnego kotka przy lesie. Dostałam adres dziewczynki i poszłam do jej domu. Porozmawiałam z jej tatą, zostawiłam swoją wizytówkę i obeszłam domy położone przy lesie, a w każdej skrzynce pocztowej na tym osiedlu zostawiłam ulotkę.

W piątek ok. 22:00 byłam w drodze do mojej siostry po kolejną porcję ulotek (mi już skończył się tusz), gdy zadzwonił do mnie nieznany numer! Nigdy nie odbieram telefonu podczas prowadzenia auta, ale tym razem na szczęście stałam w kolejce do wjazdu na autostradę. Pan zapytał, czy Pepsi już się odnalazła, a ja odpowiedziałam smutnym głosem, że jeszcze nie. Wtedy usłyszałam "no to już się znalazła". ♡ ♡ ♡

Zapytałam tylko czy jest małym kotkiem i czy ma kilka białych włosków w uszach i na szyi, a także poprosiłam o smsa z adresem, abym mogła ją odebrać. Płakałam ze szczęścia chyba z pół godziny, a pod domem mojej siostry odebrałam mmsa ze zdjęciem małej zguby. Mogłam odetchnąć z ulgą...

Okazało się, że kicia była w miejscu, do którego nie dotarłam z ulotkami, w zupełnie innym kierunku. Ale! Rodzina dziewczynki, która widziała kotka w okolicach lasu, była akurat w odwiedzinach w domu, pod który wieczorem przyszła miaucząca Pepsi! To był po prostu cud. ♡ :) 

Wyobrażałam sobie, że kicia siedzi gdzieś obłocona, głodna i pełna strachu, a ona okazała się wędrowniczką. Mimo panujących ulew była czyściutka, ale bardzo głodna. Schudła chyba kilogram i znów muszę ją podtuczyć. :)

Minęły 3 dni od jej powrotu, a ona wciąż śpi, tuli się, mruczy i ugniata wszystkie polarowe kocyki w domu. Tak się zmęczyła na emigracji, że nie interesują jej nawet ulubione zabawki. ;)

Wiem, że dla niektórych jest śmieszne, że tak przeżywałam całą sytuację, bo to "tylko kot"... Dla mnie to nie jest "tylko kot" - to przyjaciel, z którym mocno się zżyłam. Codziennie widzę, jak jest do mnie przywiązany, jak za mną tęskni, gdy nie ma mnie w domu i jakim jest uczuciowym stworzonkiem.

Serce by mi pękło, gdyby coś mu się stało. Uwielbiam zwierzęta i każdą ich krzywdę mocno przeżywam. Szanuję je tak samo jak ludzi, mam z nimi kontakt od małego i otrzymałam od nich w swoim życiu wiele miłości. Nigdy nie polubię osoby, która źle traktuje zwierzęta.

Historia zakończyła się szczęśliwie, ale gdyby nie moja determinacja i "domokrąstwo", nie wiadomo, czy trafiłaby do domu. Byłam sama w domu, miałam osłabienie związane z PMS-em i mimo wszystko musiałam działać. Bardzo pomogła mi rodzina, znajomi oraz oczywiście obserwatorzy na Instagramie.

Dzięki szczęśliwym kocim historiom nie traciłam nadziei, ale czarne myśli i tak ciągle do mnie wracały. Na szczęście już po wszystkim, ufff! Dziękuję wszystkim za wsparcie - najlepszych przyjaciół poznaje się w biedzie. ♡ Wirtualne czytelniczki-przyjaciółki to jeden z wielu plusów prowadzenia bloga.

Zakupy wyprzedażowe

O tym, jakie jest moje podejście do kupowania ubrań napisałam już w TYM POŚCIE. Pokazałam też listę rzeczy, które upolowałam podczas zimowych wyprzedaży. W podsumowaniu przypomnę tylko, że do mojej szafy dołączyły:

1. Torebka Furla Metropolis Pinky (KLIK klik)

2. Buty Emu Platinum Lo Mushroom (KLIK klik)

3. Pasek Tommy Hilfiger

4. Koszule Lambert - biała i niebieska

5. Torebka Michael Kors Jest Set Travel (KLIK klik) i portfel z tej samej serii (KLIK klik)

Inne...

Walentynkowy bukiet i moje drobne zakupy w TK Maxie. W końcu kupiłam notes, w którym zapisuję sobie wszystkie pomysły na wpisy - swoje i Wasze. :)

Piękna zima w Poznaniu.

Słodkości, które jadłam w ostatnim czasie. :)

Muszę Wam powiedzieć, że kompletnie nie mam ręki do kwiatów... Zarówno te w wazonie, jak i w doniczce kwitną u mnie średnio tydzień, więc wkurzyłam się i kupiłam sztuczne. :D Wiem, że nic nie zastąpi naturalnych, ale jeśli tak dalej pójdzie, zbankrutuję... a dom bez kwitnących kwiatów to nie dom. ;) Te całe zielone na szczęście żyją u mnie długo.

Good hair day. :) Ale i tak planuję odwiedzić niedługo fryzjera, bo tęsknię za moimi grubymi końcówkami, które kiedyś naturalnie podwijały się do wewnątrz. Teraz, po delikatnym wycieniowaniu, mogę pomarzyć o takim efekcie...

Pamiętacie małe kotki, którym szukałam domu 2 lata temu? Ostatnio byłam u Kasi i Gosi odwiedzić jednego z nich - Batmana. :)
A w drodze powrotnej trafiłam do sklepu Kik. Wśród chińskich bibelotów znalazłam tam biały porcelanowy wazon (na zdjęciu powyżej) i porcelanę w kolorze ecru, która idealnie pasuje do mojego zestawu Villeroy&Boch.

1. Znajdź kota.
2. Tak odpoczywamy po pracy.
3. Pościel w kotki, która świeci nocą - prosty sposób na sprawienie radości dziecku.

W lutym po raz pierwszy byłam w escape roomie i baaardzo mi się podobało. To jest naprawdę uzależniające!
A pod koniec stycznia byłam na zabawie karnawałowej, też pierwszy raz w życiu. ;) Z tej okazji zrobiłam sobie loki, które opisałam TUTAJ.

Książka - ebook i wersja drukowana

W styczniu i lutym zabrałam się też za przygotowanie drukowanej wersji mojej książki o włosach. Nauczona doświadczeniem nastawiłam się, że trzeba przyjąć dużą rezerwę czasową. Jak już coś będę wiedziała na 100%, od razu dam Wam znać! :)

Ebook dostępny jest TUTAJ, a wersja papierowa TUTAJ.

To chyba tyle. :) Dajcie znać, co ciekawego działo się u Was!

Po krótkiej przerwie znów wracam do regularnego publikowania postów.