Powrót do naturalnego koloru włosów Asi

Do decyzji odstawienia farby przymierzałam się naprawdę długo i wiem, że gdyby nie blog i świadomość o wsparciu ze strony moich wspaniałych Czytelniczek, prawdopodobnie sama bym się na to nie odważyła. Właśnie dzięki temu wiem, jak ważna jest motywacja ze strony innych osób i z chęcią spełnię Waszą prośbę, aby dodawać na blogu więcej motywujących wpisów :)

Utworzyłam specjalną skrzynkę mailową PowrotDoNaturalnegoKoloru@gmail.com na którą możecie przesyłać swoje foto-motywacje :) Mogą to być:

• Zdjęcia samych odrostów z oznaczeniem ile miesięcy włosy nie są farbowane i jak długi jest odrost. Zgodnie z Waszą propozycją najpierw stworzę odrostową galerię, a po jakimś czasie wpis z Waszymi postępami :)
• Zdjęcia przed i po, jeśli przeszłyście już całkowitą metamorfozę :)
• Opis sposobów radzenia sobie z odrostem, np. zatarcie granicy między naturalnymi a farbowanymi, wyrównanie koloru, upięcia, które ukrywają odrost itp.

Na blogu powstała też zakładka Powrót do naturalnego koloru, w której na razie są tylko moje zdjęcia, ale mam nadzieję, że niedługo będzie zapełniona różnymi inspiracjami :) Oczywiście nie mogę obiecać, że zdołam wszystko opublikować, ale postaram się :)

***

A dzisiaj mam dla Was sprężyste loczki Asi z bloga kreconowlosa.blogspot.com, którymi miałam okazję zachwycać się na żywo. Dlatego tym bardziej się ucieszyłam, gdy Asia zechciała podzielić się z nami swoją motywującą historią :-) Zapraszam do podziwiania :))

Od małego jestem posiadaczką kręconych włosów. Koloru nie umiem sama określić. Zwykle nazywam go brązem. Nigdy nie byłam zwolenniczką farbowania włosów jak moja mama, która zawsze mawiała ‘nie farbuj, dopóki nie osiwiejesz’. Niestety w maturalnej klasie coś mi odbiło i zmieniłam kolor na rudy, który kochałam od dawna. <3 Po jakimś czasie przeszłam na czerwień, jednak przygoda z nią nie trwała zbyt długo. Zaczynały denerwować mnie odrosty, a także wypieranie się koloru. Na początku pierwszego roku studiów postanowiłam przefarbować się na brąz i zapuścić naturalne włosy, co się nie udało. Zabawa z brązami trwała do końca roku akademickiego, aż w końcu powiedziałam sobie stop. Popatrzyłam na stare zdjęcia i uświadomiłam sobie, że lubiłam swój naturalny kolor, a włosy były zdrowe i błyszczały…

Właśnie z powodu powrotu do naturalek zaczęła się moja przygoda z włosomaniactwem. Ostatni raz pofarbowałam włosy 3 września 2011 roku, a pierwsze zdjęcia odrostu są zrobione po 9 miesiącach bez farby. Kiedy zaczęłam schodzić z farby, włosy były ciemne, więc rozjaśniłam farbowańce, stąd wrażenie ombre.

Czy było mi ciężko? Mam silną wolę, dlatego nie miałam problemów typu ‘kusi mnie kupno farby’. Z początku bywa w pewnym sensie ciężko, ponieważ odrost jest krótki, a chciałoby się, aby był widoczny. Mimo wszystko po zapuszczeniu tych 10 centymetrów naturalek leciało z górki. Nie przejmowałam się odrostem, włosy rosły. Nie chciałam ich ścinać, żeby nie były za krótkie, jednak z przyjściem wiosny postanowiłam odświeżyć fryzurę i zaszalałam. Ścięłam wszystkie farbowańce, które mi zostały. To była jedna z lepszych decyzji w moim życiu. Zupełnie inaczej wyglądałam. Włosy były ciemne, mega błyszczały, a do tego były takie mięciutkie. <3 Słońce i pozbycie się karbowańców sprawiło, że włosy odżyły, a tym samym pokochałam je.

Całe to doświadczenie dało mi wiele do myślenia i utwierdziłam się tylko w przekonaniu, że natura często bywa najlepsza i nie warto tego zmieniać. Obecnie minęło ponad pół roku od ścięcia farbowańców, teraz zapuszczam. Zawsze z sentymentem patrzę na zdjęcia osób, które idą w moje ślady. Przypomina mi się mój powrót do natury. Wiem też, że takie zdjęcia są źródłem ogromnej motywacji. Mi pomógł w tym też wizażowy wątek dla takich dziewczyn. Później trafiłam na wątek dla osób, którym walka się udała i nawet nie wiecie, jaka była moja radość, kiedy zobaczyłam, ile dziewczyn już tam jest. ;)

Mam nadzieję, że moja historia komuś się przyda i trzymam kciuki za wszystkie dziewczyny, które wracają do naturalnego koloru włosów. ;*

Miłego dnia! :)